CD van de Week:
WOOH DANG –
DANIEL NORGREN
(Superpuma Records, 2019)
Daniel Norgren komt uit Zweden en in 2010 bracht zijn derde album Horrifying Death Eating Bloodspider hem ook naar Moulin Blues, waar hij in de kleine tent een heel sfeervol en met enthousiasme tegemoet gekomen concert gaf. Het was duidelijk: er werden weer grenzen van het genre opgezocht, nu met instrumenten die je niet zo veel zag, ik herinner mij een traporgeltje en dikke trom, en met gebruik maken van stemvervormende versterkertjes. Ik bleef hem volgen en zijn volgende albums waren een voortzetting van de bijzondere sfeervolle muziek die Norgren gebruikte onder zijn teksten over liefde, het gebrek er aan en de nachtmerries. En toen, in 2016, was ik hem kwijt. Nu blijkt dat hij in een Zweedse band was ingetreden en veel aardser rock maakte. Gelukkig heeft hij met Wooh Dang weer een prachtig sfeervol album gemaakt, dat met de meeste liedjes weer heerlijk aan schuurt tegen de blues! Het album werd helemaal live opgenomen in een oude textielfabriek, waar de tijd 80 jaar stil had gestaan, de machines stonden er nog, de woning van de eigenaar nog intact maar onder centimeters stof én er stond een oude Duitse piano. Tien liedjes krijgen we en ze zijn allemaal even prachtig en waaieren echt uit over alle aan de blues aanpalende muziekgenres. Het is allemaal opgenomen op een 16-sporen analoge recorder, zonder effecten. En je merkt dat Norgren met heel goed bevriende en op elkaar ingespeelde muzikanten werkt, waaronder Anders Grahn (bass), Erik Berntsson (drums) en Andreas Filipsson (gitaar en banjo). Hij zelf bespeelt die Duitse piano (en ook op een orgeltje) en zingt met zijn karakteristiek stemgeluid zijn aandacht-vragende eigen teksten. Fijn album, hoe zou dat live klinken? |
 |