CD van de Week:
BABY, PLEASE COME HOME – JIMMIE VAUGHAN
(The Last Music Company, 2019)
“Zet een heel leger aan gitaristen naast elkaar, vraag ze een stuk te spelen en je haalt Jimmie Vaughan, de broer van de veel te vroeg overleden Stevie Ray, er zo uit.” Zo begint een recensie van het nieuwe album van Jimmie Vaughan uit Austin, Texas, USA van de fijne Nederlandse website www.bluesmagazine.nl. En dat klopt helemaal en persoonlijk voegde ik daar de afgelopen 20 jaar aan toe: “en dat gitaargeluid is mij te iel, niet ‘vet’ genoeg”. Maar de laatste jaren vond ik zijn albums steeds genietbaarder worden, vooral ook omdat hij op die albums zo veel eer betoonde aan zijn voorgangers in de rock&roll en rhythm&blues. Maar zijn gitaar klonk ook steeds beter, de algehele orkestratie werd gevarieerder en hij begon ook echt beter te zingen. Het zal de leeftijd wel zijn, maar ‘Baby, Please come home’ is nu eens een echt topalbum van deze bluesicoon. Vanaf het eerste album swingt het als de neten, zitten er heerlijke blazers mee te toeteren, stamp je heerlijk met je voet mee met de stuwende bas en de zeer bluesy drums en zingt en croont (maar niet te…) Jimmie zich een heerlijke weg door prachtige, niet zo bekende liedjes van de groten der blues-aarde. We sluiten af met een wederom een citaat van die mooie website waar zij een citaat weergeven van ene Malcolm Mills: “..the tracks on this album all sound like original 45s from a bygone age, played on a valve-driven chrome and glass juke box cranked up loud in the joint of our dreams. There’s nobody else on the planet playing like this anymore, but Jimmie’s joint is still open for business. So, step right up and walk right in”.
Gasten: Stephan Hermsen, Ronald Roodbold en Mark Gijsen (The Electrophonics) |
 |